ERNEST HEMINGUEY ASARLARIDA URUSH TRAVMASINING BADIIY VA PSIXOLOGIK TALQINI (“ALVIDO, QUROL!” ROMANI ASOSIDA)
Abstract
Ushbu maqolada Ernest Hemingueyning “Alvido, qurol!” romanida urush travmasi va uning qahramonlar ruhiyatiga ko‘rsatgan ta’siri psixoanalitik yondashuv asosida tahlil qilinadi. Zigmund Freydning travma haqidagi g‘oyalari va zamonaviy travma tadqiqotlari nuqtai nazaridan Heminguey qahramonlarining ruhiy iztiroblari, xotira va o‘lim qo‘rquvi, sevgi orqali najot topishga urinishlari tahlil qilinadi. Frederik Genri va Ketrin Barkli obrazlari inson ruhining urushdan keyingi sinishini va tiklanish jarayonini ifodalaydi. Yozuvchi o‘zining urushdagi tajribasini badiiy shaklda aks ettirib, inson ongidagi jarohatlarning chuqurligini va ularning san’at orqali anglanishini ko‘rsatadi.
References
1. Freud, S. (2015). Beyond the Pleasure Principle. Psychoanalysis and History, 17(2), 151-204.
2. Hemingway, E. (1932). Death in the Afternoon. New York: Charles Scribner’s Sons.
3. Hemingway, E. (1995). A Farewell to Arms (1929). New York: Scribner.
4. Ulug‘bek Hamdamov, “Jahon adabiyoti:Modernizm va postmodernism”, 2020, Toshkent, o‘quv qo‘llanma, 207 bet.
5. uz.wikipedia.org
6. Seals, M. (2005). Trauma Theory and Hemingway's Lost Paris Manuscripts. The Hemingway Review, 24(2), 62-72. 11- Matthews, J. T. (2005). American writing of the Great War.
